Stand-by

Daar was ‘ie dan; de eerste standby-week. En dat maar liefst vijf dagen lang. Op mijn rooster stond dat ik van 5.00 tot 17.00 oproepbaar ben en dus binnen een uur op Schiphol moet zijn. Vanuit Nijmegen onmogelijk, dus dinsdagavond naar Utrecht en vroeg naar bed.

Het begon goed; ik werd om half negen wakker en was dus niet wakker gebeld. Rustig ontbijten, beetje televisie kijken en Ruzzelen. Maar om 11.00 werd ik gebeld! Ik moest me twee uur later aanmelden voor vier dagen vliegen. Ideaal, want drie nachtjes weg is altijd nog beter dan dagelijks twaalf uur lang wachten tot je gebeld wordt.

Dus strak in pak zat ik netjes te wachten in de briefingroom waar ik wekelijks een nieuwe collega ontmoet om de aankomende vluchten te bespreken. Na een kwartier begon ik me zorgen te maken om mijn nergens te bekennen collega. Heb ik iets over het hoofd gezien? Na twintig minuten maar eens gaan bellen met Crew Control.

Zij vertelden dat mijn collega in Bilbao, Spanje is en ik daar deadheading naartoe vlieg om een zieke collega te vervangen. Deadheading… wat was dat ook weer? Het begon me te dagen; ik ga als passagier naar Spanje en als flight attendant werkend terug! Blijkbaar was de CA2 op locatie ziek geworden en moest ik de vlucht terug naar Nederland doen. Gaaf! Op mijn boardingkaart stond rij 1, dat betekent ook nog eens business class 🙂  Ik boardde met de passagiers en kon dus twee uur heel relaxed genieten van series op m’n iPad. De CA2 die ik verving had inderdaad last van haar oren gekregen, met dezelfde klachten als ik in de tweede week.
Het was verder een leuke werkweek; leuke collega’s en fijne bestemmingen, waarvan er twee bij zaten waar ik nog niet geweest was: Turijn, Frankfurt en Sandefjord.
Het waren wel zware dagen, want het was werken-eten-slapen. Geen tijd voor zon, zee, strand helaas. Dus zaterdagmiddag kwam ik doodmoe weer in Utrecht thuis. Helaas moest ik ook de zondag nog standby staan. Het leek me sterk dat ik daarvoor óók nog opgeroepen zou worden, gezien de initial-genoten in de groepsapp lieten weten dat zij de hele standy-week uit hun neus hebben zitten eten.
Niets was minder waar: om 05.30 ging de telefoon met de aanbieding Bergen heen en weer. Dus maar weer in ’t pak. Na deze vlucht mocht ik me afmelden en naar huis.

Aankomende week weer vier dagen. Elke dag om vier uur op, maar gelukkig wat meer tijd in de middag: Kristiansand, Bristol en Brussel.

Advertenties